مــن نمـی فهمم کـه رَمـل و مـاسه چیـست !
بـیـــن ابــــروهـــا ردِ قـنـــاســــه چیـســــت !
بیــائیـــد بعـــد از هــر آبِ خـُـنکـــی کــه مـی نــوشیـــم
بعــد از حسیـــن (ع)
بــه بچــه هــای گــردانِ حنظلـــه (کـــانــالِ کمیـــل) ســلام دهیـــم !
عمــق مــاجــرایی کــه در آن چنــد روز محــاصــره
در دلِ کــانال شکــل گرفتــه را فقــط خــدا مـیدانــــد !
امــا ایــن چنــد خــط ، خــاطــراتـی اســت از دفتــر یکــی از شهــدای
گــردان ، کــه توســطِ گــروهِ تفحــص کشــف شــده:
امـــروز روز پنجـــم اســت کــه در محــاصــره ایــم !
آب را جیــره بنـــدی کــرده ایـــم !
نــان را جیــره بنــدی کــرده ایم !
عطــش همــه را هــلاک کــرده جــزء شهــدا را
کــه حــالا کنــار هــم در انتهــای کـــانال خــوابیــده انــد !
شهــدا دیگــر تشنــه نیستنـــد ! فــدای لـبِ تشنــه ات
پســـر فــاطمــــه (س) ... !
(مؤقعیـّـتِ کـانالِ کمیـل، منطقـه ای کـاملا" بکــر در دو کیلومتری فکّه)
ســاعتهــــای آخــر ِمقــاومــتِ بچــه هــا در کــانال ،
بی سیــم چــیءِ گــردانِ حنظلــه ،
حــاج همــت را خــواســت .
حـاجی آمــد پــای بیسیـــم ،
صــدای ضعیــف و پــر از خش خش را از آن ســوی
خــط شنیــدیــم کـــه میگــویــد ،
بــاطــری بی سیــم دارد تمــام میشــود !
عــراقــی ها عـن قـریب مـا را خــلاص مــی کننـــد .
مــن هــم خـــداحـافظی میکنــم.
حـاج همـّـت کــه قــادر بــه شکستــن محــاصــرهء تیـپ هــای تــازه نـَـفَـس
دشمــن نبــود ، همــانطــور کــه بــه پهنــای صـورت اشک می ریخـت ،
گفــت : بـی سیــم را قــطع نکــن... حــرف بـزن..
هـر چــه دوســت داری بگــو ! فقــط تمـــاس خــودت را قطــع نکـــن !
صــدای بی سیــم چــی را شنیـــدم کــه مـی گفــت :
ســلام مــا را بــه امــام بـرســانیـــد . از قــولِ مــا بــه امــام بگــوئیــد ؛
همـــانطــور کـه فــرمــوده بــودیــد ؛حسیــن وار مقــاومت کــردیــم ،
مــانــدیــم و تــا آخــریــن نفــر جنگیدیــم...
شـایـــد بــرای اولیــن و آخــرین بـار
قتــله گــاهِ بچــه هــای گــردانِ حنظلـــه ،
روزی دلــم شـــد !
وقتــی کــانال کمیــل را دیـدم تــو گــویی قتــله گــاست !
از همــانجــا ســـلام دادم ؛
اَلسَّــلَامُ عَلـَیــکَ یـَــا اَنصَــارَ اَبــی عَبــدِالله...
کــربـــلا ، کــربلا ، کــــربـــلا....
اگــر حسیـن مـا نبــود ، عشــق ایـن همــه زیبـا نبــود
چیــزی بــه نــامِ عــاشقـــی تــو سینــهء دنیـــا نبـــود....
صـــدای مـــداحــی شهــید سیـد مجتبــی علمــدار
حـال و هــوای کــانال را کــربــلایی تــر کــرده بــود :
بــر مشــامم میــرســد هــر لحظــــه بــوی کــربــلا
بـــــر دلـــم تــرســــم بمـــانـــــد آرزوی کــــربــــلا
تشــنهء آبِ فـــراتــــــم ای اَجــــل مهـــلت بـــــده
تــا بگیـــرم در بغـــــل ، قبـــر شهــیـــدِ کــــربــــــلا
بچــه هــای کــانالِ کمیــل ؛
مـرا ببخشیــد اگر آنقــدر در پیـچ و خـم زندگـی گـم شـده ام
کــه دیگــر شمــا را بــه خــاطـر نمــی آورم ....
خــداحــافظ ای بــدنهــای پـاره پــاره ،
خــداحــافـظ ای لبهــای خشکیــده ،
ای قمقــه هــای خــالی ،
خــدا حــافــظ ای مــردانِ بی ادعــا... !
پرستوی گمنام کانال کمیل شهید ابراهیم هادی
وبلاگ یک قدم تا خدا
از ایثار، ما بسیار شنیده بودیم اما جز نمونه هایی چند آن هم در صدر اسلام، کمتر تجسمی و نمودی عینی از آن در دست داشتیم.
رفتار پیامبر و معصومین و معدود یارانشان سرمشقی بود از ایثار بر صفحه تاریخ و صفحه سفید مانده بود تا بحال، جز سیاه مشقی چند و پراکنده.
تا شما آمدید و هر روزبر این لوح، خطی از ایثار زیباتر از هر روز قلم زدید و لحظه به لحظه به آن سرمشق های خدایی تقرب جستید. انگارآمده بودید که گرد از آن سرمشق های الهی ایثار بزدایید و پیکر نیمه جان و رو به موت شهامت را حیات و طراوت ببخشید.
اعلام کردند که :
ادامه مطلب...
مارا چه اندوه؟
به حب از ازل نهفته از تو در دلم، سوگند!
به خون!
به خروش! به مهری که آزین آیین ماست سوگند!
به این سومین طلوع روزهای شعبان سوگند که آفتاب روزها و روزگار ما جز تو نیست.
ما مشرقمان اگرچه ابر آلوده است،خورشید وجود تو را عظمت آنسان است که از فراز هرچه ابر برآید و گرمی نورچشم های زهرا را بر جان سردمان نشاند. این سومین روز از ماه پیامبر که میرسد یادمان به سالهای جنگ وجهاد می افتد و به حرمت آن روزها که نامت و جانت تمام قامت، بر خاکریزهای پاسداری از دین و وطن ایستاده بود بر صفحه ی تقویم روز پاسدارش نوشته ایم .
چرا نگوییم تو را نوشته ایم؟
تو را که در سربندهای خون رنگ شهدا به توسل یافته ایم..تورا که حسن شروع و ختام نبرد بودی وما همان حسین، جان فدای یکتا جان پناه یافته ایم.
و بی تردید شهد شیرین و شور انگیز شهادت را هرگاه از ساحت کرم تو خواسته ایم به تمامی و زیبایی دریافته ایم.
دل به سرور تاریخ نوشت بعدی تقویم خوش می داریم که میلاد مرام ومردانگی محض است ! میلاد عباس که خاندان رسول الله را مایه ی مباهات ابدی گشت.
و امروز انگار که علم افراشته اش باز در دستهای قطع شده مردان دفاع هشت ساله مان هست؛
انگار که سوز نگاهش درسوی رفته از چشمهاشان هست،
انگار نه!
حتما که سر سپردگی اش بر حق در عمق جراحت عشق آلود این جانبازان راه حقیقت هست،کاش این فریبنده رنگ ها وریاها بگذارد مرهمی بر تن مجروح شان بگذاریم آنها که جسم شان را جنگ،جانشان را غفلت هر روز فزاینده ی ما زخم میزند..آنانکه زینت تعبدشان نجوای با خداست بر طریق زینت عابدان سجاد(ع)،ومبارک ها باد بر جماعت شیعه تولد سجاد!
تولد گستره ای فراخ ازبندگی و پرستندگی ،تولد سجده های خاشع پر امتداد.
مرا و مارا که این مبارک سه روز در پیش است چه جای ملال!؟
که به حرمت حسین پاسدار آیین مهرومحمد(ص)باشیم،به عنایت عبای عشقمان را خالص گردانیم و جانمان بر کف گیریم و به دعای عبد برگزیده حق پیشانی اطاعت مان را آنی ازخاک برنداریم.
الا بذکرالله تطمئن القلوب
بر جبهه های ما وقار حاکم است،نسیم آرامش می وزد و نور اطمینان می تابد.درک این تبلور عظمت،در همان ابتدای حضور در جبهه میسر نیست.در ابتدا آنچه به چشم میآید تنها تلاطم است،تلاش و جنب و جوش است.اما هیچگاه اضطراب نیست،ناآرامی و بی قراری نیست.در ابتدا ممکن است صداهای مهیب توپ و تانک و خمپاره،جست و خیزها و دویدنها،گلوله آوردن و کار گذاشتن و شیلک کردن ها،نشستن گلوله ها و بر خاستن تر کش ها،تداعی نا آرامی و بی قراری کند.
ادامه مطلب...
