مــن نمـی فهمم کـه رَمـل و مـاسه چیـست !
بـیـــن ابــــروهـــا ردِ قـنـــاســــه چیـســــت !
بیــائیـــد بعـــد از هــر آبِ خـُـنکـــی کــه مـی نــوشیـــم
بعــد از حسیـــن (ع)
بــه بچــه هــای گــردانِ حنظلـــه (کـــانــالِ کمیـــل) ســلام دهیـــم !
عمــق مــاجــرایی کــه در آن چنــد روز محــاصــره
در دلِ کــانال شکــل گرفتــه را فقــط خــدا مـیدانــــد !
امــا ایــن چنــد خــط ، خــاطــراتـی اســت از دفتــر یکــی از شهــدای
گــردان ، کــه توســطِ گــروهِ تفحــص کشــف شــده:
امـــروز روز پنجـــم اســت کــه در محــاصــره ایــم !
آب را جیــره بنـــدی کــرده ایـــم !
نــان را جیــره بنــدی کــرده ایم !
عطــش همــه را هــلاک کــرده جــزء شهــدا را
کــه حــالا کنــار هــم در انتهــای کـــانال خــوابیــده انــد !
شهــدا دیگــر تشنــه نیستنـــد ! فــدای لـبِ تشنــه ات
پســـر فــاطمــــه (س) ... !
(مؤقعیـّـتِ کـانالِ کمیـل، منطقـه ای کـاملا" بکــر در دو کیلومتری فکّه)
ســاعتهــــای آخــر ِمقــاومــتِ بچــه هــا در کــانال ،
بی سیــم چــیءِ گــردانِ حنظلــه ،
حــاج همــت را خــواســت .
حـاجی آمــد پــای بیسیـــم ،
صــدای ضعیــف و پــر از خش خش را از آن ســوی
خــط شنیــدیــم کـــه میگــویــد ،
بــاطــری بی سیــم دارد تمــام میشــود !
عــراقــی ها عـن قـریب مـا را خــلاص مــی کننـــد .
مــن هــم خـــداحـافظی میکنــم.
حـاج همـّـت کــه قــادر بــه شکستــن محــاصــرهء تیـپ هــای تــازه نـَـفَـس
دشمــن نبــود ، همــانطــور کــه بــه پهنــای صـورت اشک می ریخـت ،
گفــت : بـی سیــم را قــطع نکــن... حــرف بـزن..
هـر چــه دوســت داری بگــو ! فقــط تمـــاس خــودت را قطــع نکـــن !
صــدای بی سیــم چــی را شنیـــدم کــه مـی گفــت :
ســلام مــا را بــه امــام بـرســانیـــد . از قــولِ مــا بــه امــام بگــوئیــد ؛
همـــانطــور کـه فــرمــوده بــودیــد ؛حسیــن وار مقــاومت کــردیــم ،
مــانــدیــم و تــا آخــریــن نفــر جنگیدیــم...
شـایـــد بــرای اولیــن و آخــرین بـار
قتــله گــاهِ بچــه هــای گــردانِ حنظلـــه ،
روزی دلــم شـــد !
وقتــی کــانال کمیــل را دیـدم تــو گــویی قتــله گــاست !
از همــانجــا ســـلام دادم ؛
اَلسَّــلَامُ عَلـَیــکَ یـَــا اَنصَــارَ اَبــی عَبــدِالله...
کــربـــلا ، کــربلا ، کــــربـــلا....
اگــر حسیـن مـا نبــود ، عشــق ایـن همــه زیبـا نبــود
چیــزی بــه نــامِ عــاشقـــی تــو سینــهء دنیـــا نبـــود....
صـــدای مـــداحــی شهــید سیـد مجتبــی علمــدار
حـال و هــوای کــانال را کــربــلایی تــر کــرده بــود :
بــر مشــامم میــرســد هــر لحظــــه بــوی کــربــلا
بـــــر دلـــم تــرســــم بمـــانـــــد آرزوی کــــربــــلا
تشــنهء آبِ فـــراتــــــم ای اَجــــل مهـــلت بـــــده
تــا بگیـــرم در بغـــــل ، قبـــر شهــیـــدِ کــــربــــــلا
بچــه هــای کــانالِ کمیــل ؛
مـرا ببخشیــد اگر آنقــدر در پیـچ و خـم زندگـی گـم شـده ام
کــه دیگــر شمــا را بــه خــاطـر نمــی آورم ....
خــداحــافظ ای بــدنهــای پـاره پــاره ،
خــداحــافـظ ای لبهــای خشکیــده ،
ای قمقــه هــای خــالی ،
خــدا حــافــظ ای مــردانِ بی ادعــا... !
پرستوی گمنام کانال کمیل شهید ابراهیم هادی
وبلاگ یک قدم تا خدا
