پندار ما این است که ما مانده ایم و شهدا رفته اند،امّا حقیقت آن است که زمان،ما را با خود برده است و شهدا مانده اند!
تاریخ کشور ما امثال تو کم به خود ندیده است برادر بزرگوارم مصطفی احمدی روشن
و داغ امثال تو کم بر دل ما نمانده است اما سخن از غم گفتن در مقابل راهی که تو رفته ای بیان حق مطلب نیست.
سخن از آرمان خواهی انسان و جانبازی در برابر آرمانهاست که درمقابل تو، حق مطلب را اداء خواهد نمود.
و آنچه آرامم میکند در مقابل حرف های نگفته چشمان پسر چهار ساله ات، حضور او در اغوش مهربانترین پدر همه مان بود. و چه خوب فرزند شهید با تمام کوچکی اش پدر خویش را می شناسد. عشق به علی و اولادش یک شبه نیست. در نطفه انسان است. در ذات اوست. در شیری که مادر به فرزند می دهد، در نان شبی ست که پدر سر سفره اهلش می گذارد، در روضه های حسین و غربت مدینه است….
سلام خدا بر پدر و مادر تو و پدر و مادر تمام شهدای عزیز
و بی گمان با عنایت خدا و دعای تو شهید بزرگوار و این پدر مهربان ادامه راه تو را با قطره قطره خونمان تضمین میکنیم.
لعنت خدا بر شما جهانخواران!
دشمن بدان
ما به پای این درخت استوار خون ها داده ایم.
مطهری ها.....بهشتی ها.....همت ها....باکری ها...احمدی روشن ها....داده ایم.
وریشه ای که با خون آبیاری گردد با دست ضعیفان و بیچارگانی چون شما خشک نخواهد شد.
بکشید ما را ما بیدارتر می شویم......
