به بهانه جشن فراموشی تو

ببخش از اینکه دلمان از نبودنت نمی گیرد آقا(عج)

باز هم شعبان به نیمه میرسد و ما بی قرار برپایی جشن های میلاد تو میشویم از نبودنت برای هم میگوییم گویی سهم تو آقا جان در زندگی ما تنها به نیمه شعبان ها ختم میشود

دلمان غرق در آرزو های بزرگ است و نیمه شعبان عجیب بهانه پاکی برای گفتن آنها و نمی دانیم کجای آرزوهای ما جای توست شاید اصلا دیگر تو جزء آرزوهایمان نیستی و شاید ما آرزوهای بزرگتری از تو ؛ در سر داریم

ببخش از اینکه دلمان از نبودنت نمی گیرد آقا(عج)

خیابان ها را چراغانی می کنیم

فضا را اغشته از خوشبوترین عطرها

و زمین را فرش می کنیم با زیبا ترین گلها

 و هیچ دستی را خالی از نقل و نبات و شیرینی نمی گذاریم

و خوشحالیم از میلاد پرخیر و برکت تو.....

و حتی ذره ای دلمان نمیگیرد از اینکه جشن تولدی را بی صاحبش جشن میگیریم و در این مهمانی ما هرسال دست خالی حضور می یابیم

و دلمان نمیگیرد از اینکه چرا هر روز نیمه شعبان نیست تا ما جهان را برای آمدنت آذین ببندیم

 و دلمان نمیگیرد از اینکه افسوس و حسرتی اگر هست، نه گله از نبودنت که شرح فراق ندیدن توست

و دلمان نمیگیرد از اینکه در میدان جنگی هستیم به گستره هستی و سلاح صبرمان ناکارمد شده است

         و دلمان نمی گیرد از اینکه مدتهاست که انبوه گناهان چشم هامان را به روی تو- ای خوب خوبان- بسته است و اگرچه در میان مایی، نمی بینیمت!

         و دلمان نمیگیرد از اینکه می دانیم حسین (ع) تشنه آب نبود تشنه لبیک بود، واکنون تو نیز عطشناک لبیک یارانی راستین هستی.

ببخش از اینکه دلمان از نبودنت نمی گیرد آقا(عج)

وما حتی نیمه شعبان هم از خدا رضایت تو را با همه وجود نمی خواهیم

که اگر می خواستیم پر از دنیا نمی شدیم دنیایی که تو هیچ جایی در آن نداری آقا(عج)

که اگر می خواستیم غیبت و تهمت و ریاو هزاران گناه دیگر که موجب اشک چشمان توست از ما سر نمی زد

که اگر می خواستیم خود را آماده ظهور میکردیم و برای این آمادگی روزی تنها یک دقیقه تو را حاضر و ناظر بر اعمال خود می دانستیم.

ببخش از اینکه دلمان از نبودنت نمی گیرد آقا(عج)