مولانا در مثنوی میگوید:
«حال» در مثل مانند جلوه ی عروس زیبا رخسار است و «مقام» در مثل، خلوت کردن با عروس است. جلوه ی عروس را جمعی میبینند و این «حال» است، ولی خلوت کردن با عروس مخصوص داماد است و این «مقام» است. عروس در حقیقت تنها برای داماد، بی?حجاب ظهور کند.
جلوه ی عام را عموم می بینند، ولی جلوه ی خاص و خلوت، مخصوص داماد است. سالکین اهل مقام، محرمِ عروس حقیقت اند و سلّاک اصحابِ حال، تنها جلواتی از او ببینند. در میان سالکان، بسیاری اهل حال هستند ولی اهل مقام در میان آنان اندکند.
(هزار و یک تحفه، سید علی?اکبر صداقت)
