ما منتظر ظهور هستیم
دل خسته و منتظر نشستیم
ای شاه نظر به سوی ما کن
این درد فراق را دوا کن
چگونه می توان کسی را دوست داشت و در عین حال قلب او را لرزاند؟
امام زمان سالهاست دست خود را بلند کرده است تا ما را نجات دهد اما به راستی چه کسانی حاضر شده اند که دست خود را به دست آن حضرت بدهند و زندگی خود را به آن امام عزیز بسپارند؟
و خدا هرگز نمی خواهد که یوسف زهرا از چشمان مردم پنهان شود. آری خدا نخواسته؛ ما خواسته ایم نفس ما خواسته، نفس ما قفس نشینی را به پرواز ترجیح داده است.
وای بر ما آیا می شود باور کرد که ما مانع ظهور آقایمان شده باشیم؟
یکی نیست به شیعیان بگوید: شما دیگر چرا؟؟؟!!!
غیرت شما کجا رفت؟ آیا فکر می کنید چون هوا تاریک است و امام حسین(ع) شمع ها را خاموش کرده اند تا رفتنی ها بروند؛ دیگر کسی از رفتن شما با خبر نمی شود؟؟
چقدر با آقا(عج) مانوس شدیم؟چقدر وجود او را باور داریم؟ زندگی ما تا چه اندازه ای بوی امام زمانمان را می دهد؟ اعمال ما تا چه اندازه مورد رضایت حضرت است.
آقا جان (عج)
نوکر رخ ارباب نبیند سخت است
شب گر رخ مهتاب نبیند سخت است
لب تشنه اگر آب نبیند سخت است
ما منتظر ظهور هستیم
