سروده امام روح الله

مکتب عشق

    * آنکه دامن می‌زند بر آتش جانم، حبیب است

    * آنکه روزافزون نماید دردِ من، آن خود طبیب است

    * آنچه روح‌افزاست، جام باده از دست‌ نگار است
    * نی‌ مُدرّس، نی‌ مُربّی‌، نی‌ حکیم و، نی‌ خطیب است

    * سرّ عشقم، رمز دردم در خم گیسوی‌ یار است
    * کی‌ به جمعِ حلقه‌ی‌ صوفیّ‌ و اصحابِ صلیب است؟!

    * از «فتوحاتم[1]» نشد فتحی‌ و از «مصباح»، نوری‌[2]
    * هرچه خواهم، در درونِ جامه‌ی‌ آن دلفریب است

    * درد می‌جویند این وارستگانِ مکتب عشق
    * آنکه درمان خواهد از اصحاب این مکتب، غریب است

    * جرعه‌ای‌ می‌خواهم از جام تو تا بیهوش گردم
    * هوشمند از لذّتِ این جُرعه‌ی‌ می‌ بی‌نصیب است

    * موج لُطف دوست، در دریای‌ عشقِ بی‌کرانه

    * گاه در اُوج فراز و، گاه در عمق نشیب است

19 دی‌ 1365
1 - فتوحات مکّیه، اثر گرانسنگ شیخ اکبر، محیی‌الدّین محمدبن عربی است.
2 - مصباح الأنس بین‌المعقول و المشهود فی شرح غیب الجمع و الوجود، اثر معروف محمدبن حمزةبن محمد است که حضرت امام(س) تعلیقات عمیقی بر آن نگاشته‌اند که بضمیمه‌ی تعلیقات آن بزرگوار بر شرح فصوص الحکم منتشر گردیده است.