مپندارد که تنها عاشورائیان را بدان بلا آزموده اند
صحرای بلا به وسعت تمام تاریخ است...........
ای دل !!
تو چه میکنی؟؟!!
می مانی یا میروی؟؟!!
وای از آن اختیار که تو را از حسین بن علی (ع) جدا کند...
(( شهید آوینی))
نترسید، اینجا آمریکا نیست!!!
اینجا تهـــران - جشــــن میلاد مــهدی فاطــــمه (عج)
(بانی خیر: سازمان فرهنگی و هنری ........)
حکایتی است عجیب بین ما و شهدا!
حکایتی غریب! ما قبرستان نشنیان عادات سخیف و روزمره‌گی‌ها را کی راهی به عرش‌نشینان الهی و آنهایی که در کرانه‌ی ازلی و ابدی وجود برنشسته‌اند و قهقهه زنان مستانه ابدیت و شادی کنان وصل دوست (عندربهم یرزقون) هستند، راهی هست؟
ما کجا و شهدا کجا؟!
آنها اهل تکلیف و وظیفه بودند و ما...!
آنها اهل الله بودند و ما...!
آنها عبدالله بودند و ما...!
آنها کوچه پس کوچه‌های قرآن و نهج‌البلاغه و صحیفه سجادیه و ادعیه را بهتر از کوچه‌های شهر می‌‌‌شناختند و ما...!
آنها راههای آسمان را بهتر از راههای زمینی می‌‌‌دانستند و ما...!
آنها چشم‌شان چشم خدا،
گوششان گوش خدا،
دستشان دست خدا،
پایشان پای خدا،
قلبشان قلب خدا شده بود و ما...!
بیائیم طبق سفارش پیامبر اکرم(ص) به حضرت علی(ع) در این زمان خود را با شهدا به آسمان، به خدا پیوند بزنیم.
آنجا که می‌‌‌فرمایند:
1- وقتی دیدی مردم مشغول انجام فضایل و مستحبات هستند، تو بکوش واجبات را به خوبی انجام دهی.
2- وقتی دیدی مردم مشغول کارهای دنیایی هستند، تو مشغول کارهای آخرت باش.
3- وقتی دیدی مردم سرگرم عیب‌جویی دیگران هستند تو در جستجوی عیبهای خود و دفع آن باش.
4- وقتی دیدی مردم به زینت و آرامش دنیای خود مشغول هستند، تو مشغول زینت آخرت باش.
5- وقتی دیدی مردم مشغول زیاد کردن عمل هستند، تو مشغول خوب کردن عمل باش.
6- هر گاه دیدی مردم به این و آن متوسل می‌‌‌شوند، تو به خدا متوسل شو.
نورآسمان
برای آقا دعا کنیم !
از روایات و ادعیه نقل شده از معصومان(علیهم السلام) برمیآید که هر شیعه وظیفه دارد پیوسته برای سلامتی امام عصر(عج) خود و رفع هرگونه خطر و آسیب از وجود شریف او دعا کند. در اینجا به نمونههایی از آنها اشاره میکنیم:
1. علامه مجلسی(ره) در بیان اعمال ماه مبارک رمضان مینویسد:
«از جمله وظایفی که در هر شب (ماه رمضان) مقرر شده، این است که بنده در آغاز هر دعای نیکو و در پایان هر عمل پسندیده، آن کس را که جانشین خداوند ـ جلّ جلاله ـ در میان بندگان و سرزمینهای او میداند، یاد کند؛ زیرا آن جانشین، عهدهدار همه نیازمندیهای روزهدار است؛ از خوراکی و آشامیدنی او گرفته تا همه آنچه او در نظر دارد؛ یعنی همه اسباب و وسایلی که در اختیار جانشین پروردگار بزرگ (رب الارباب) است.همچنین هر روزهدار وظیفه دارد آن جانشین خدا را به آنچه شایسته مانند اوست، دعا کند و معتقد باشد که خداوند ـ جل جلاله ـ و جانشینش بر وی منت گذاشتهاند که چنین جایگاه و منزلتی را به او بخشیدهاند».1
