ش ك س ت ه آمده ام تا شكسته بنويسم...

همان زهراي بي‏اعتنا به دنيا و ما ‌فيها به عنوان يك پول و يك امر مادي و ثروت شخصي و مايه لذت فردي و همان زهرايي كه مطمئن است تا چند روز ديگر از دنيا مي‏رود كه انسان وقتي بداند كه به زودي از دنيا مي‏رود، ديگر مطامعش به ماديات دنيا به كلي از بين‏ مي‏رود، به عنوان اينكه پاسدار حق است و نبايد گذاشت حق قرباني بشود و سنت پايمال كردن حقوق جان بگيرد، مي‏آيد در كمال شجاعت از حق خودش‏ دفاع مي‏كند، شخصاً مي‏رود به خانه خليفه وقت و فرمان را از او مي‏گيرد. بعد آن فرمان را به عنف از ايشان مي‏گيرند و سپس به شكل ديگري با اميرالمؤمنين در مسجد مدينه [حاضر مي‏شود] و اوضاع عجيبي [پيش مي‏آيد] كه آخر كار كه ديگر مجبور شد با آنها در بيافتد رسماً در افتاد.

شهيد مطهري

تسليت باد روزهاي پرپر شدن گلبرگ هاي ياس از تيغه ي تيز باد خزون خدمت حضرت صاحب (عج)

منو بزنيد مادرمو نزنيد...

عجل الله فرجه