دلم براي بغض اروند ، سکوت فکه ، نگاه شلمچه تنگه . دلم هواي عطر نيمه شب ديوارهاي دوکوهه رو کرده . اين ديوارها کانال زمانن ؛ گوش کن :
صداي همت و باکري و همه ي همه ي همه ي لاله هاي خونين دل رو ميشنوي .
بخدا دلشون خونه از دست ما ؛ تمام حرفها ، حرکات ، تصميمات ، اهدافمون داره اشتباهي ميره . دست خودمونم نيستا ، انگار يه جاذبه ي منفي مي کشدمون .
هرچي دوروورمو نگاه ميکنم کسي از اون جنس رو نميبينم که بهش اقتدا کنم ؛ هستن از اين افلاکي هايي ک ماندن براشون تجويز شد تا رفتن ، براي اين روزها ک براي من و شما ذخيره باشن ، اما اين فاصله ي بين رو سياهه هايي بلند قامت پُر کردن ، هرچقدر هم روي پنجه پا مي ايستم ، دريغا ! نميبينم ..
دعايمان کنيد که چشم اين دل زخمي به دعاي شماست .

الهــــــــــــــــــــــــــــــي العفو !
اللهم عجل لوليک الفرج