تا به حال غصه دار و غمگين نديده بودمش.هميشه دندان هاي صدفي سفيد فاصله دارش از پس لبان خندانش ديده مي شد.قرص روحيه بود!
نه در تنگناها و بدبياري ها کم مي آورد و نه زير آتش شديد و ديوانه وار دشمن.
يک تنه مي زد به قلب دشمن.
به قول معروف خطر پيشش احساس خطر مي کرد...
.
سلام بزرگوار
با خاطره اي به روز هستم..