خداوندا نمي دانم ...

در اين دنياي وانفسا !

كدامين تكيه گه را تكيه گاه خويشتن سازم

نميدانم ...

نمي دانم خداوندا ...

در اين وادي كه عالم سر خوش است و دلخوش است و جاي خوش دارد...

كدامين حالت و حال و دل عالم نصيب خويشتن سازم ...

نمي دانم خداوندا ...

به جان لاله هاي پاك و والايت نمي دانم

دگر سيرم خداوندا...

دگر گيجم خداوندا...

خداوندا تو راهم ده...

پناهم ده ...

اميدم ده خداوندا ...

كه ديگر نا اميدم من و ميدانم كه نوميدي ز درگاهت گناهي بس ستمبار است ...

و ليكن من نميدانم دگر پايان پايانم ...

" سلام بزرگوار ...

بروزم و منتظر حضور سبز و نظرات سازنده ي شما[چشمک][بدرود]